00:13 Thank you. I have to tell you I'm both challenged and excited. My excitement is: I get a chance to give something back. My challenge is: the shortest seminar I usually do is 50 hours.
00:23 (Laughter)
00:24 I'm not exaggerating. I do weekends -- I do more, obviously, I also coach people -- but I'm into immersion, because how did you learn language? Not just by learning principles, you got in it and you did it so often that it became real.
00:36 The bottom line of why I'm here, besides being a crazy mofo, is that -- I'm not here to motivate you, you don't need that, obviously. Often that's what people think I do, and it's the furthest thing from it. What happens, though, is people say to me, "I don't need any motivation." But that's not what I do. I'm the "why" guy. I want to know why you do what you do.
00:56 What is your motive for action? What is it that drives you in your life today? Not 10 years ago. Are you running the same pattern? Because I believe that the invisible force of internal drive, activated, is the most important thing. I'm here because I believe emotion is the force of life. All of us here have great minds. Most of us here have great minds, right? We all know how to think. With our minds we can rationalize anything. We can make anything happen.
01:23 I agree with what was described a few days ago, that people work in their self-interest. But we know that that's bullshit at times. You don't work in your self-interest all the time, because when emotion comes into it, the wiring changes in the way it functions. So it's wonderful to think intellectually about how the life of the world is, especially those who are very smart can play this game in our head. But I really want to know what's driving you.
01:47 What I would like to invite you to do by the end of this talk is explore where you are today, for two reasons. One: so that you can contribute more. And two: that hopefully we can not just understand other people more, but appreciate them more, and create the kinds of connections that can stop some of the challenges that we face today. They're only going to get magnified by the very technology that connects us, because it's making us intersect. That intersection doesn't always create a view of "everybody now understands everybody, and everybody appreciates everybody."
02:15 I've had an obsession basically for 30 years, "What makes the difference in the quality of people's lives? What in their performance?" I got hired to produce the result now. I've done it for 30 years. I get the phone call when the athlete is burning down on national television, and they were ahead by five strokes and now they can't get back on the course. I've got to do something right now or nothing matters. I get the phone call when the child is going to commit suicide, I've got to do something. In 29 years, I'm very grateful to tell you I've never lost one. It doesn't mean I won't some day, but I haven't yet. The reason is an understanding of these human needs.
02:52 When I get those calls about performance, that's one thing. How do you make a change? I'm also looking to see what is shaping the person's ability to contribute, to do something beyond themselves. Maybe the real question is, I look at life and say there's two master lessons. One is: there's the science of achievement, which almost everyone here has mastered amazingly. "How do you take the invisible and make it visible," How do you make your dreams happen? Your business, your contribution to society, money -- whatever, your body, your family.
03:23 The other lesson that is rarely mastered is the art of fulfillment. Because science is easy, right? We know the rules, you write the code and you get the results. Once you know the game, you just up the ante, don't you? But when it comes to fulfillment -- that's an art. The reason is, it's about appreciation and contribution. You can only feel so much by yourself.
03:43 I've had an interesting laboratory to try to answer the real question how somebody's life changes if you look at them like those people that you've given everything to? Like all the resources they say they need. You gave not a 100-dollar computer, but the best computer. You gave them love, joy, were there to comfort them. Those people very often -- you know some of them -- end up the rest of their life with all this love, education, money and background going in and out of rehab. Some people have been through ultimate pain, psychologically, sexually, spiritually, emotionally abused -- and not always, but often, they become some of the people that contribute the most to society.
04:19 The question we've got to ask ourselves really is, what is it? What is it that shapes us? We live in a therapy culture. Most of us don't do that, but the culture's a therapy culture, the mindset that we are our past. And you wouldn't be in this room if you bought that, but most of society thinks biography is destiny. The past equals the future. Of course it does if you live there. But what we know and what we have to remind ourselves -- because you can know something intellectually and then not use it, not apply it.
04:47 We've got to remind ourselves that decision is the ultimate power. When you ask people, have you failed to achieve something significant in your life?
04:58 Say, "Aye." Audience: Aye.
05:00 TR: Thanks for the interaction on a high level there. But if you ask people, why didn't you achieve something? Somebody who's working for you, or a partner, or even yourself. When you fail to achieve, what's the reason people say? What do they tell you? Didn't have the knowledge, didn't have the money, didn't have the time, didn't have the technology. I didn't have the right manager.
05:24 Al Gore: Supreme Court. TR: The Supreme Court.
05:26 (Laughter)
05:28 (Applause) (Cheering)
05:41 (Applause continues)
05:43 TR: And --
05:44 (Applause)
05:47 What do all those, including the Supreme Court, have in common?
05:50 (Laughter)
05:51 They are a claim to you missing resources, and they may be accurate. You may not have the money, or the Supreme Court, but that is not the defining factor.
06:01 (Applause) (Laughter)
06:07 And you correct me if I'm wrong. The defining factor is never resources; it's resourcefulness. And what I mean specifically, rather than just some phrase, is if you have emotion, human emotion, something that I experienced from you the day before yesterday at a level that is as profound as I've ever experienced and I believe with that emotion you would have beat his ass and won.
06:28 Audience: Yeah!
06:30 (Applause) (Cheering)
06:34 How easy for me to tell him what he should do.
06:37 (Laughter)
06:39 Idiot, Robbins. But I know when we watched the debate at that time, there were emotions that blocked people's ability to get this man's intellect and capacity. And the way that it came across to some people on that day -- because I know people that wanted to vote in your direction and didn't, and I was upset. But there was emotion there. Do you know what I'm talking about?
07:02 Say, "Aye." Audience: Aye.
07:03 TR: So, emotion is it. And if we get the right emotion, we can get ourselves to do anything. If you're creative, playful, fun enough, can you get through to anybody, yes or no?
07:12 If you don't have the money, but you're creative and determined, you find the way. This is the ultimate resource. But this is not the story that people tell us. They tell us a bunch of different stories. They tell us we don't have the resources, but ultimately, if you take a look here, they say, what are all the reasons they haven't accomplished that? He's broken my pattern, that son-of-a-bitch.
07:32 (Laughter)
07:35 But I appreciated the energy, I'll tell you that.
07:38 (Laughter)
07:39 What determines your resources? We've said decisions shape destiny, which is my focus here. If decisions shape destiny, what determines it is three decisions. What will you focus on? You have to decide what you're going to focus on. Consciously or unconsciously. the minute you decide to focus, you must give it a meaning, and that meaning produces emotion. Is this the end or the beginning? Is God punishing me or rewarding me, or is this the roll of the dice? An emotion creates what we're going to do, or the action.
08:06 So, think about your own life, the decisions that have shaped your destiny. And that sounds really heavy, but in the last five or 10 years, have there been some decisions that if you'd made a different decision, your life would be completely different? How many can think about it? Better or worse. Say, "Aye."
08:21 Audience: Aye.
08:22 So the bottom line is, maybe it was where to go to work, and you met the love of your life there, a career decision. I know the Google geniuses I saw here -- I mean, I understand that their decision was to sell their technology. What if they made that decision versus to build their own culture? How would the world or their lives be different, their impact? The history of our world is these decisions. When a woman stands up and says, "No, I won't go to the back of the bus." She didn't just affect her life. That decision shaped our culture. Or someone standing in front of a tank. Or being in a position like Lance Armstrong, "You've got testicular cancer." That's pretty tough for any male, especially if you ride a bike.
08:58 (Laughter)
09:00 You've got it in your brain; you've got it in your lungs. But what was his decision of what to focus on? Different than most people. What did it mean? It wasn't the end; it was the beginning. He goes off and wins seven championships he never once won before the cancer, because he got emotional fitness, psychological strength. That's the difference in human beings that I've seen of the three million I've been around.
09:20 In my lab, I've had three million people from 80 countries over the last 29 years. And after a while, patterns become obvious. You see that South America and Africa may be connected in a certain way, right? Others say, "Oh, that sounds ridiculous." It's simple. So, what shaped Lance? What shapes you? Two invisible forces. Very quickly. One: state. We all have had times, you did something, and after, you thought to yourself, "I can't believe I said or did that, that was so stupid." Who's been there? Say, "Aye." Audience: Aye.
09:51 Or after you did something, you go, "That was me!"
09:53 (Laughter)
09:55 It wasn't your ability; it was your state. Your model of the world is what shapes you long term. Your model of the world is the filter. That's what's shaping us. It makes people make decisions. To influence somebody, we need to know what already influences them. It's made up of three parts. First, what's your target? What are you after? It's not your desires. You can get your desires or goals. Who has ever got a goal or desire and thought, is this all there is?
10:19 Say, "Aye." Audience: Aye.
10:21 It's needs we have. I believe there are six human needs. Second, once you know what the target that's driving you is and you uncover it for the truth -- you don't form it -- then you find out what's your map, what's the belief systems that tell you how to get those needs. Some people think the way to get them is to destroy the world, some people, to build, create something, love someone. There's the fuel you pick. So very quickly, six needs.
10:43 Let me tell you what they are. First one: certainty. These are not goals or desires, these are universal. Everyone needs certainty they can avoid pain and at least be comfortable. Now, how do you get it? Control everybody? Develop a skill? Give up? Smoke a cigarette? And if you got totally certain, ironically, even though we need that -- you're not certain about your health, or your children, or money. If you're not sure the ceiling will hold up, you won't listen to any speaker. While we go for certainty differently, if we get total certainty, we get what? What do you feel if you're certain? You know what will happen, when and how it will happen, what would you feel? Bored out of your minds. So, God, in Her infinite wisdom, gave us a second human need, which is uncertainty. We need variety. We need surprise. How many of you here love surprises? Say, "Aye."
11:26 Audience: Aye.
11:27 TR: Bullshit. You like the surprises you want. The ones you don't want, you call problems, but you need them. So, variety is important. Have you ever rented a video or a film that you've already seen? Who's done this? Get a fucking life.
11:40 (Laughter)
11:42 Why are you doing it? You're certain it's good because you read or saw it before, but you're hoping it's been long enough you've forgotten, and there's variety.
11:50 Third human need, critical: significance. We all need to feel important, special, unique. You can get it by making more money or being more spiritual. You can do it by getting yourself in a situation where you put more tattoos and earrings in places humans don't want to know. Whatever it takes. The fastest way to do this, if you have no background, no culture, no belief and resources or resourcefulness, is violence. If I put a gun to your head and I live in the 'hood, instantly I'm significant. Zero to 10. How high? 10. How certain am I that you're going to respond to me? 10. How much uncertainty? Who knows what's going to happen next? Kind of exciting. Like climbing up into a cave and doing that stuff all the way down there. Total variety and uncertainty. And it's significant, isn't it? So you want to risk your life for it. So that's why violence has always been around and will be around unless we have a consciousness change as a species. You can get significance a million ways, but to be significant, you've got to be unique and different.
12:41 Here's what we really need: connection and love, fourth need. We all want it; most settle for connection, love's too scary. Who here has been hurt in an intimate relationship? If you don't raise your hand, you've had other shit, too. And you're going to get hurt again. Aren't you glad you came to this positive visit? Here's what's true: we need it. We can do it through intimacy, friendship, prayer, through walking in nature. If nothing else works for you, don't get a cat, get a dog, because if you leave for two minutes, it's like you've been gone six months, when you come back 5 minutes later.
13:12 These first four needs, every human finds a way to meet. Even if you lie to yourself, you need to have split personalities. I call the first four needs the needs of the personality. The last two are the needs of the spirit. And this is where fulfillment comes. You won't get it from the first four. You'll figure a way, smoke, drink, do whatever, meet the first four. But number five, you must grow. We all know the answer. If you don't grow, you're what? If a relationship or business is not growing, if you're not growing, doesn't matter how much money or friends you have, how many love you, you feel like hell. And I believe the reason we grow is so we have something to give of value.
13:48 Because the sixth need is to contribute beyond ourselves. Because we all know, corny as that sounds, the secret to living is giving. We all know life is not about me, it's about we. This culture knows that, this room knows that. It's exciting. When you see Nicholas talking about his $100 computer, the most exciting thing is: here's a genius, but he's got a calling now. You can feel the difference in him, and it's beautiful. And that calling can touch other people.
14:11 My life was touched because when I was 11 years old, Thanksgiving, no money, no food, we were not going to starve, but my father was totally messed up, my mom was letting him know how bad he messed up, and somebody came to the door and delivered food. My father made three decisions, I know what they were, briefly. His focus was "This is charity. What does it mean? I'm worthless. What do I have to do? Leave my family," which he did. It was one of the most painful experiences of life. My three decisions gave me a different path. I set focus on "There's food." What a concept!
14:42 (Laughter)
14:43 But this is what changed my life, shaped me as a human being. Somebody's gift, I don't even know who it is. My father always said, "No one gives a shit." And now somebody I don't know, they're not asking for anything, just giving us food, looking out for us. It made me believe this: that strangers care. And that made me decide, if strangers care about me and my family, I care about them. I'm going to do something to make a difference. So when I was 17, I went out on Thanksgiving, it was my target for years to have enough money to feed two families. The most fun and moving thing I ever did in my life. Next year, I did four, then eight. I didn't tell anybody what I was doing, I wasn't doing it for brownie points. But after eight, I thought I could use some help.
15:22 So I went out, got my friends involved, then I grew companies, got 11, and I built the foundation. 18 years later, I'm proud to tell you last year we fed 2 million people in 35 countries through our foundation. All during the holidays, Thanksgiving, Christmas, in different countries around the world.
15:38 (Applause)
15:40 Thank you. I don't tell you that to brag, but because I'm proud of human beings because they get excited to contribute once they've had the chance to experience it, not talk about it.
15:49 So, finally -- I'm about out of time. The target that shapes you -- Here's what's different about people. We have the same needs. But are you a certainty freak, is that what you value most, or uncertainty? This man couldn't be a certainty freak if he climbed through those caves. Are you driven by significance or love? We all need all six, but what your lead system is tilts you in a different direction. And as you move in a direction, you have a destination or destiny. The second piece is the map. The operating system tells you how to get there, and some people's map is, "I'm going to save lives even if I die for other people," and they're a fireman, and somebody else says, "I'm going to kill people to do it." They're trying to meet the same needs of significance. They want to honor God or honor their family. But they have a different map.
16:33 And there are seven different beliefs; I can't go through them, because I'm done. The last piece is emotion. One of the parts of the map is like time. Some people's idea of a long time is 100 years. Somebody else's is three seconds, which is what I have. And the last one I've already mentioned that fell to you. If you've got a target and a map -- I can't use Google because I love Macs, and they haven't made it good for Macs yet. So if you use MapQuest -- how many have made this fatal mistake of using it? You use this thing and you don't get there. Imagine if your beliefs guarantee you can never get to where you want to go.
17:03 (Laughter)
17:04 The last thing is emotion. Here's what I'll tell you about emotion. There are 6,000 emotions that we have words for in the English language, which is just a linguistic representation that changes by language. But if your dominant emotions -- If I have 20,000 people or 1,000 and I have them write down all the emotions that they experience in an average week, and I give them as long as they need, and on one side they write empowering emotions, the other's disempowering, guess how many emotions they experience? Less than 12. And half of those make them feel like shit. They have six good feelings. Happy, happy, excited, oh shit, frustrated, frustrated, overwhelmed, depressed. How many of you know somebody who, no matter what happens, finds a way to get pissed off?
17:44 (Laughter)
17:45 Or no matter what happens, they find a way to be happy or excited. How many of you know somebody like this?
17:51 When 9/11 happened, I'll finish with this, I was in Hawaii. I was with 2,000 people from 45 countries, we were translating four languages simultaneously for a program I was conducting, for a week. The night before was called Emotional Mastery. I got up, had no plan for this, and I said -- we had fireworks, I do crazy shit, fun stuff, and at the end, I stopped. I had this plan, but I never know what I'm going to say. And all of a sudden, I said, "When do people really start to live? When they face death." And I went through this whole thing about, if you weren't going to get off this island, if nine days from now, you were going to die, who would you call, what would you say, what would you do? That night is when 9/11 happened.
18:29 One woman had come to the seminar, and when she came there, her previous boyfriend had been kidnapped and murdered. Her new boyfriend wanted to marry her, and she said no.
18:37 He said, "If you go to that Hawaii thing, it's over with us." She said, "It's over." When I finished that night, she called him and left a message at the top of the World Trade Center where he worked, saying, "I love you, I want you to know I want to marry you. It was stupid of me." She was asleep, because it was 3 a.m. for us, when he called her back, and said, "Honey, I can't tell you what this means. I don't know how to tell you this, but you gave me the greatest gift, because I'm going to die." And she played the recording for us in the room. She was on Larry King later. And he said, "You're probably wondering how on Earth this could happen to you twice. All I can say is this must be God's message to you. From now on, every day, give your all, love your all. Don't let anything ever stop you." She finishes, and a man stands up, and he says, "I'm from Pakistan, I'm a Muslim. I'd love to hold your hand and say I'm sorry, but frankly, this is retribution." I can't tell you the rest, because I'm out of time.
19:31 (Laughter)
19:38 Are you sure?
19:39 (Laughter)
19:43 10 seconds!
19:45 (Laughter and applause)
19:48 10 seconds, I want to be respectful. All I can tell you is, I brought this man on stage with a man from New York who worked in the World Trade Center, because I had about 200 New Yorkers there. More than 50 lost their entire companies, friends, marking off their Palm Pilots. One financial trader, woman made of steel, bawling -- 30 friends crossing off that all died. And I said, "What are we going to focus on? What does this mean and what are we going to do?"
20:12 And I got the group to focus on: if you didn't lose somebody today, your focus is going to be how to serve somebody else. Then one woman stood up and was so angry, screaming and yelling. I found out she wasn't from New York, she's not an American, doesn't know anybody here. I asked, "Do you always get angry?" She said, "Yes." Guilty people got guilty, sad people got sad. I took these two men and I did an indirect negotiation. Jewish man with family in the occupied territory, someone in New York who would have died if he was at work that day, and this man who wanted to be a terrorist, and I made it very clear. This integration is on a film, which I'd be happy to send you, instead of my verbalization, but the two of them not only came together and changed their beliefs and models of the world, but worked together to bring, for almost four years now, through various mosques and synagogues, the idea of how to create peace. And he wrote a book, called "My Jihad, My Way of Peace." So, transformation can happen.
21:03 My invitation to you is: explore your web, the web in here -- the needs, the beliefs, the emotions that are controlling you, for two reasons: so there's more of you to give, and achieve, too, but I mean give, because that's what's going to fill you up. And secondly, so you can appreciate -- not just understand, that's intellectual, that's the mind, but appreciate what's driving other people. It's the only way our world's going to change.
21:27 God bless you, thank you. I hope this was of service.
21:29 (Applause)
متن فارسی
تشویق حضار ممنون. باید بگم که هم هیجان زده هستم و هم به چالش کشیده شده ام. هیجانم به خاطر اینه که این فرصت به من داده شده که ادای دینی کرده باشم و چالش من به خاطر اینه که معمولا کوتاه ترین سمیناری که دارم حدود ۵۰ ساعته! (خنده حضار) مبالغه نمی کنم. تمام دو روز آخر هفته را می گیره و نوع کارم -- هدایت افراد یا حتی فراتر از آن -- ولی ترجیح میدم تو بطن ماجرا درگیر باشم. چونکه، شما چه جوری یاد گرفتید صحبت کنید؟ فقط با یاد گرفتن اصول نگارشی و گرامری این کار را انجام ندادید، درگیرش شُدید و آنقدر ادامه دادید که تبدیل به بخشی از وجود شما شد.
00:36 و خلاصه بگم دلیل حضورم اینجا، به غیر از اینکه دیوانه مادر فلان هستم، اینه که واقعا در موقعیت خاصی قرار گرفته ام -- اینجا نیستم که به شما انگیزه بدم که واضحا به آن احتیاجی ندارید اصلا. و اکثر مواقع این( ایجاد انگیزه) کاریه که مردم فکر می کنند من انجام می دم ولی این کوچک ترین و جزئی ترین بخش کارم هست. ولی خوب اتفاقی که میفته اینه که مردم به من می گن: "من احتیاجی به انگیزه پیدا کردن ندارم" من هم میگم : "خوب ، خیلی هم عالی. کار من هم این (ایجاد انگیزه) نیست. " من پاسخ دهندۀ "چرا" هستم . میخوام بفهمم که چرا شما این گونه عمل می کنید.
00:56 انگیزه شما برای انجام این رفتار چیه؟ امروز انگیزه شما برای ادامه زندگی و حرکت رو به جلو چی هست؟ منظورم الان ونه ۱۰ سال پیشه یا شاید هم دارید از روند قدیمیتان پیروی می کنید؟ برای اینکه من معتقدم نیروی درونی و پنهانی انگیزه، که فعال شده باشه، با ارزش ترین چیز در دنیا هست. من اینجا هستم چون معتقدم احساس، نیروی محرک زندگیه. همه ما اینجا مغز های فوق العاده ای داریم. میدونستید؟ همه ما مغز های فوق العاده ای داریم، درسته؟ من راجع به کارهای دیگه نمیدونم ولی همه ما میدانیم که چطوری باید فکر کنیم. و با ذهن هایمان میتونیم هر چیزی را با استدلال عقلی توجیه کنیم. میتونیم به همه چیز دست یابیم. بله، میتونیم -- با این ایده که چند روز پیش گفته شد که هر شخصی در جهت منافع شخصی خودش کار می کنه ، موافق هستم.
01:28 ولی همه ما میدونیم که خیلی وقت ها این حرف چرت و پرته. شما همیشه در جهت منافع شخصیتان کار نمی کنید، چون وقتی احساس، درگیر بازی می شود، این سیم کشی های مغز قاطی می کنند و مثل قبل عمل نمی کنند. پس بنابراین این محشر است که عاقلانه فکر کنیم به این موضوع که زندگی در دنیای امروز چگونه هست و به خصوص اونهایی که خیلی باهوش هستند باید به این موضوع فکر کنند -- بیایید توی ذهنمان این بازی را انجام بدیم. ولی در واقع می خوام بدونم که در زندگی چه چیزی انگیزه و نیروی محرک شما هست.
01:46 و دوست دارم از همتون درخواست کنم که کاری انجام بدید، بعد از پایان این سخنرانی، به جایگاهتون در زمان حال فکر کنید، اون هم به دو دلیل. یک : بتونید میزان مشارکت خودتان را بالاتر ببرید و دوم : امیدوارم که نه تنها بتونیم موقعیت بقیه مردم را بیشتر درک کنیم، بلکه بیشتر قدر آنها را بدانیم و نوعی از ارتباطات را بسازیم که از بار سنگین روی شانه های ما کم کنه، سنگینی چالش هایی که هر روز در جامعه با آن مواجه هستیم. این مشکلات هر روز بیشتر و پر رنگ تر می شوند و این به خاطر همان تکنولوژی هایی هست که ما را با هم بیشتر مرتبط کرده، زیرا برخوردهای ما زیادتر شده اند و این برخوردها همیشه به وجود آورنده این دید نیست که "همه همدیگر را می فهمند و همه قدر یکدیگر را میدونند."
02:15 خوب من ۳۰ سال وسواسی بودم و این وسواس راجع به این بود که بفهمم " چه چیزی باعث میشه آدمها کیفیت زندگی متفاوتی داشته باشند؟ چه چیزی باعث میشه که عملکردشون با هم متفاوت باشه؟" چون این همون چیزیه که در واقع به خاطرش استخدام شده بودم. حالا باید نتایج کارم را ارائه کنم. این کاریه که طی ۳۰ سال گذشته انجام داده ام. با من وقتی تماس می گیرند که مثلا یه ورزشکار که از تلویزیون میبینید خشکش زده و در عین حال ۵ تا ضربه (بیسبال) هم جلو هستند و حالا باید دوباره طرف رو بفرستند توی زمین. و من باید همون لحظه کاری انجام بدم که نتیجه بده و گرنه هیچی دیگه فایده نداره. با من وقتی تماس میگیرند که بچه ای در حال خودکشی کردن هست و باید در همون لحظه کاری انجام بدم. و در ۲۹ سال گذشته --- میتونم با افتخار بگم که حتی یه مورد هم از دست نداده ام. این بدین معنا نیست که هیچ وقت پیش نمیاد. ولی تا حالا که پیش نیومده و دلیلش هم درک درست من از نیازهای انسان هاست که میخوام راجع بهش باهاتون صحبت کنم
02:51 خوب، وقتی تماس های اون مدلی در مورد نحوۀ عملکرد با من گرفته میشه، یه موضوع جداگانه هست. چه جوری میتونید یک تغییر ایجاد کنید؟ و همچنین، من به دنبال این هستم که بفهمم چه چیزی سطح مشارکت و عملکرد هر فرد را مشخص میکنه تا بتونه فراتر از حد خودش کاری انجام بده. پس شاید سوال اصلی اینه که، میدونید، به زندگی نگاه می کنم و می گم دو درس اصلی برای یادگیری هست. اولیش اینکه: علم دست یابی به موفقیت وجود داره که درباره اش به طور فوق العاده ای تا حد مهارت کامل، تحقیق شده و حرف زده شده. این همون "چگونه از هیچ، همه چیز ساختن هست" ، درسته؟ چه جوری باید رویاهایتان را به واقعیت تبدیل کنید؟ حالا هر رویایی میخواد باشه، باشه، مثل رویای شغلی، مشارکت توی جامعه، پول -- هر چی که برای شما مهمه -- بدن شما، خانوادتون .
03:23 ولی درس دیگه زندگی که به اندازه کافی روش کار نشده، هنر احساس رضایت از خود هست. چون علم ساده هست، درسته؟ قوانین را میدونید. دستورالعمل مربوطه را می نویسید. آنها را مرحله به مرحله انجام میدید و نتیجه لازم را می گیرید. وقتی این بازی را یاد گرفتید، دیگه فقط میدونید، میدونید که شرطبندی(اصطلاح پوکر) مونده، درسته؟ ولی وقتی کار به احساس رضایت شخصی میرسه، این دیگه علم نیست، هنره دلیلش هم اینه که، با بحث قدردانی روبرو هستیم و راجع به مشارکت هست. شما تا حدی میتونید این احساس رو در خودتون به وجود بیارید. خوب، من آزمایشگاه جالبی برای رسیدن به جواب این سوال داشتم که سوال واقعی اینه که تفاوت بین زندگی افراد چی هست؟ اگه اون فرد جز اشخاصی باشه که شما همه چیز برای آنها فدا می کنید چطور؟ مثلا به آنها تمام منابع و چیزهایی که میگن احتیاج دارند، داده باشید. شما به اونها یه کامپیوتر ۱۰۰ دلاری ندادید، بهترین کامپیوتر موجود را دادید. به آنها عشق ورزیدید ، به آنها شادی دادید. در ناراحتی ها دستشون رو گرفتید و این افراد در اکثر موارد -- که مطمئنم نمونه اش را حتما میشناسید -- تا پایان عمرشان با وجود این همه عشق، تحصیلات، پول و پیشینۀ خوب ، مرتبا درگیر رفتن به مراکز بازپروری برای درمان هستند. و بعد شما مردمی را میبینید که فقط در رنج و ناراحتی بوده اند -- سو استفاده روانشناسی، جنسی، روحی، احساسی از آنها شده --- نه همیشه ولی بیشتر اوقات اونها تبدیل به آدمهایی میشوند که بیشترین مشارکت و تاثیر را توی جامعه دارند.
04:19 پس سوالی که واقعا باید از خودمون بپرسیم این هست که چرا اینطوریه؟ چه چیزی ما را شکل میده؟ و فرهنگ ما، فرهنگی تراپی(مداوا) گرایانه هست. خیلی هامون انجامش نمیدیم ولی فرهنگ ما، فرهنگی تراپی(مداوا) گرایانه است و منظورم از این مفهوم اینه که ما گذشته خودمان هستیم. همه ما در این سالن -- هیچ کدومتون الان اینجا نبودید اگه به اون فرضیه اعتقاد داشتید. ولی اغلب جامعه فکر می کنه که زندگینامه همان سرنوشته. گذشته همان آینده است. این حرف کاملا درسته فقط اگر در آینده زندگی می کنید. ولی شماهایی که توی این سالن هستید میدونید، که البته باید هر چند وقت یه بار هم به خودمون یاد آوری کنیم -- چون شما میتونید چیزی را از نظر عقلانی بفهمید، میدونید که باید چی کار کنید و بعد میتوانید از این دانش استفاده نکنید و به کار نبریدش.
04:48 خوب در واقع ما باید به خودمان یادآوری کنیم که تصمیم گیری همان قدرت مطلق نهایی است. این واقعیت قدرت مطلق هست. حالا، وقتی از مردم میپرسید، مثلا، تا حالا شده به چیزی دست پیدا نکنی؟ چند نفر تا حالا نتونستند کار مهم و خاصی توی زندگیشون انجام بدهند؟ بگید "من"
04:59 حضار: "من"
05:00 از مشارکت پر شوق اون سمتی ها ممنونم. (خنده)
05:03 ولی حالا از افراد بپرسید چرا به چیز خاصی دست نیافتید؟ از کسی که برای شما کار میکنه، می شناسیدش، مثل شریکتون یا حتی خودتون، وقتی که نمی تونید به هدف خاصی دست یابید، بپرسید دلیل و بهانه برای این عدم موفقیت چیه؟ اونها به شما چی جواب میدن؟ جواب های از پیش آماده شده: به اندازه کافی نفهمیده بودم ، نمیدونستم دانشش را نداشتم - پولش را نداشتم وقتش را نداشتم - تکنولوژیش را نداشتم . میدونید مدیر خوب نداشتم ، نداشتم ...
05:25 ال گور: دادگاه دیوان عالی (خنده)
05:39 و (تشویق) و (تشویق) وجه مشترک همه این موارد من جمله دیوان عالی چیه؟ (خنده) اینها یک ادعا و بهانه برای نبودن منبع خاصی هستند که ممکنه حقیقت هم باشه. ممکنه پولش را واقعا نداشتید؛ ممکنه دیوان عالی سمت شما نبود؛ ولی این عامل موثر و تعیین کننده نیست. (تشویق) و اگه اشتباه میکنم حرفم را تصحیح کنید. عامل تعیین کننده هیچ وقت منابع و پبش نیازها نیستند؛ بلکه قابلیت استفاده بهینه از منابع موجود هست. به طور دقیق تر، به جای یه جمله بگذارید توضیح بدهم اگر احساس لازم را دارید، احساسات انسانی که من به تجربه فهمیدم، پریروز، چقدر هم به صورت عمقی در شما وجود داره که به برایم به نوعی تازگی داشت، و اگر با آن احساس در ارتباط باشید مطمئنم که حتما پوزش را به خاک می مالیدی و می بردی. (تشویق)
06:33 ولی نسخه پیچی من که باید این کار را می کردی خیلی آسونه. (خنده) رابینز احمق. ولی وقتی اون موقع مناظره را نگاه می کردم فهمیدم که احساساتی هم هستند که جلوی قابلیت افراد برای نشان دادن هوش و قدرتشان را مسدود می کنه. و در اون روز خاص این موضوع برای برخی از مردم به این صورت صدق می کرد که چون میدونم افرادی بودند که می خواستند به نفع تو رای بدهند ولی ندادند و من دل آزرده شدم. ولی احساسات اونجا حضور پررنگی داشت. چند نفرتون می فهمید که من دارم راجع به چی صحبت می کنم؟ بگید "من"
07:02 حضار: "من"
07:03 پس، این احساس وجود داره. و اگه احساس درست را داشته باشیم، میتونیم از طریق اون همه کاری انجام بدیم. اگه به اندازه کافی خلاق هستید، به اندازه کافی خوش برخورد هستید، به اندازه کافی خوش طبع هستید میتونید روی همه تاثیر بذارید؟ درسته یا نه؟
07:12 حضار : "آره"
07:13 اگه پولش را ندارید ولی خلاقیت و اراده کافی را دارید، یک راهی بالاخره پیدا می کنید. پس این همان بالاترین و بهترین منبع ممکن هست. اما این داستانی نیست که مردم برای ما تعریف می کنند، درسته؟ داستان هایی که مردم برای ما تعریف می کنند متفاوته. به ما میگن که ما منابع لازم را نداریم ولی در نهایت اگه بهتر بهش نگاه کنید، یه ذره بالا و پایینش کنید، بهانه هایی که برای عدم موفقیت میارند چی هست؟ اسلاید بعدی لطفا. اون روند و رویه معمول من را مختل کرده، حرومزاده. (خنده) ولی از وقت و انرژی صرف شده قدر دانی میکنم. این را باید میگفتم. (خنده)
07:39 چه چیزی منابع شما را تعیین میکنند؟ ما گفتیم که تصمیمات سرنوشت ما را رقم می زنند که بحث اصلی من هم اینجا همینه. اگه تصمیمات سرنوشت ما را تعیین می کنند، پس سه تصمیم تعیین کننده هستند. روی کدومشون تمرکز می کنید؟ همین الان باید تصمیم بگیرید که روی چی تمرکز می کنید. در همین لحظه که به صورت آگاه یا ناخودآگاه دارید تصمیم می گیرید تا روی چیزی تمرکز کنید، باید بهش معنی هم ببخشید و اون معنی هرچیزی که تولید کنه همان احساس هست. این پایان کار هست یا شروع؟ خدا داره من را تنبیه می کنه یا داره بهم پاداش میده، یا این فقط صرفا تصادفی هست؟ یک احساس و بعد کار یا عمل بعدی ما مشخص می شود.
08:06 خوب به زندگی خودتان نگاه کنید، به تصمیماتی که سرنوشتتان را ساختند. به نظر خیلی پیچیده میاد ولی در ۵ یا ۱۰ سال گذشته یا ۱۵ سال، چه تصمیماتی بوده که گرفتید و اگه متفاوت تصمیم می گرفتید، زندگیتون از این رو به اون رو می شد؟ چند نفرتون میتونید به نتیجه این تصمیمات فکر کنید؟ صادقانه، بهتر یا بدتر؟ بگید "من"
08:21 حضار: "من"
08:22 پس خلاصه اش اینه که شاید مربوط به این بود که کجا کار کنید، و اونجا با عشق زندگیتان آشنا شدید. شاید راجع به شغلتان بوده. من نابغه های گوگل که اینجا دیدم -- منظورم اینه که میفهمم تصمیمشان این بوده که در وهله اول تکنولوژیشان بفروشند. چی می شد اگه در مقابل این تصمیم، میخواستند فرهنگ خودشان را هم بسازند؟ چقدر دنیا متفاوت می شد؟ چقدر زندگی خود آنها متفاوت میشد؟ اثرگذاریشان چطور؟ تاریخ دنیای ما مملو از این تصمیمات هست. وقتی یک زن(رزا پارکز) با قاطعیت اعلام می کنه « نه من قسمت عقب اتوبوس نمیرم» فقط زندگی خودش را تغییر نداد، اون تصمیم، فرهنگ ما را شکل داد یا فردی که جلوی یک تانک می ایسته. یا در موقعیتی مثل لنس آرمسترانگ هست که یکی بهتون می گه « تو سرطان بیضه داری» شنیدن این برای هر مردی ناگوار هست به خصوص اگه دوچرخه سوار هم باشید. (خنده) توی مغزت هم پخش شده، به ریه هات هم رسیده ولی تصمیم او تمرکز بر روی چه چیزی بود؟ برخلاف اکثریت عمل کرد. معناش چی بود؟ این پایان نبود؛ شروع بود. حالا من باید چیکار کنم؟ رفت و تونست هفت بار قهرمان مسابقاتی بشه که هیچ وقت قبل از سرطانش نبرده بود چون اون حالا احساس سلامتی و قدرت روحی داشت. این همان تفاوت انسان هاست که در بین حدود ۳ میلیون نفری که دور و برم بودند، دیده ام.
09:19 این حرفم از روی آزمایشگاهم هست. حدود 3 میلیون آدم مختلف از ۸۰ کشور مختلف دنیا بودند که من شانس ملاقات با آنها را در طول ۲۹ سال گذشته داشته ام. و بعد از مدتی رویه ها خودشان را به وضوح نشان می دهند می بینید که آمریکای جنوبی و آفریقا انگار به نوعی به هم مربوط هستند، درسته؟ بعضی از مردم میگن: " اوا، این که خیلی مسخره است" . ساده است. خوب ، چی باعث شد لنس (آرمسترانگ) اینطوری باشه؟ چی باعث شده شما، شما باشید؟ دو نیروی نامرئی. خیلی سریع بگم. اول: وضعیت همه ما دورانی داشته ایم. اگر دورانی داشتید که کار خاصی انجام دادید و بعد از انجام آن کار با خودتان فکر کردید که باورم نمیشه من این حرف را زدم یا باورم نمیشه من این کار را کردم، خیلی خیلی احمقانه بود -- کی این تجربه را داشته؟ بگید "من"
09:50 حضار: "من"
09:51 تا حالا شده کاری انجام بدید و بعدش با افتخار بگید: " اون شاهکار من بود" (خنده) درسته؟ قابلیت های شما نبود، بلکه حالت شما بود. در واقع تصور شما از دنیا شکل دهندۀ شما در طولانی مدت هم هست. مدل شما از دنیا همان فیلتر هست. همان چیزی که ما را شکل می دهد. همان چیزی که باعث می شود افراد تصمیم گیری کنند. وقتی که میخواهیم فردی را تحت تاثیر قرار بدهیم، باید بدونیم که آنها از چه چیزی تاثیر می پذیرند. و معتقدم این از سه بخش تشکیل شده است. اول، هدف شما چیه؟ به دنبال چی هستید؟ که فکر می کنم -- این همون خواسته ها و علایق شما نیست. شما میتونید خواسته ها و اهدافتان را به دست آورید. چند نفرتون تا حالا به یه هدف یا خواسته رسیدید و بعد با خودتون فکر کردید، همش همین بود؟؟ چند نفرتون اینطوری بودید؟ بگید "من"
10:20 حضار: "من"
10:21 پس این نیازهایی هست که ما داریم. من معتقدم که شش نیاز انسانی وجود داره. دوم اینکه وقتی بدونید انگیزه شما برای پیشرفت چی هست و واقعیت را تشخیص بدهید -- نمی سازیدش، کشفش می کنید -- و اون موقع است که نقشۀ راه شما پیدا می شود که همان سیستم اعتقادی شما و اینکه چه جوری اون نیازها را بدست بیارید، هست. بعضی از افراد فکر می کنند که دست یافتن به آنها مستلزم نابود کردن دنیا هست برخی دیگه فکر می کنند مستلزم ساختن دنیا، ساختن یه چیزی یا شاید هم دوست داشتن شخصی دیگر و بعد باید سوخت محرک انتخاب کنید. بنابراین خیلی سریع بگم، ۶ تا نیاز وجود داره.
10:43 بذارید تک تک بهتون بگمشون. اول از همه: اطمینان خاطر خوب اینها هدف یا خواسته نیستند، جهان شمول هستند همه به اطمینان خاطر نیاز دارند تا از درد در امان باشد و حداقل راحت باشند. خوب از کجا بدست میاد؟ کنترل کردن همه؟ یاد گرفتن مهارت خاص؟ تسلیم شدن؟ سیگار کشیدن؟ و اگه کاملا اطمینان پیدا کنید، خیلی مسخره است که با وجود اینکه همه ما به آن نیاز داریم درست مثل اینه که شما به سلامت و یا بچه هایتان مطمئن نیستید یا ثروتتان، راجع بهش زیاد هم فکر نمی کنید. مطمئن نیستید که سقف زیر این همه بار باز هم طاقت بیاره به حرف هیچ کس گوش نمی کنید. اما وقتیکه ما به دنبال اطمینان های مختلفی هستیم، اگه کاملا مطمئن بشویم چی نصیبمون میشه؟ اگه زیادی مطمئین باشید چه احساسی خواهید داشت؟ وقتی میفهمید چه اتفاقی داره میفته همین الان و یا چه جوری اتفاق میفته؟ چه احساسی خواهید داشت؟ شدیدا حوصله تون سر میره. پس خدا، با هوش بی نهایتش (خنده) به ما یک نیاز انسانی دوم داد که همان عدم اطمینان خاطر هست. ما به تنوع احتیاج داریم. به سورپرایز احتیاج داریم چند نفرتون اینجا عاشق سورپرایز شدن هستید؟ بگید "من"
11:26 حضار: "من"
11:27 شکر خوردید. شما اون سورپرایزهایی که مطابق میل خودتان هست رو دوست دارید فقط. (خنده) اونهایی که به میل شما نیست، بهش میگید مشکلات ولی به اونها هم احتیاج دارید. پس تنوع مهم هست. تا حالا یه فیلم یا ویدئو اجاره کردید که قبلا هم دیده باشید اون رو؟ کی این کار رو انجام داده؟ زندگی دو روزه (خنده) خوب. چرا اینکار را انجام میدید؟ شما مطمئن هستید که خوبه چون قبلش راجع بهش خوندید، یه بار دیدیدش، ولی امیدوارید با گذشت زمان کافی یادتون رفته باشه، این همان تنوع طلبی هست.
11:49 سومین نیاز انسانی و مهم :تمایز . همه ما احتیاج داریم احساس کنیم که مهم هستید، به خصوص بی نظیر بودن (با همه فرق داشتن). میتونید این حس را با پول بیشتر درآوردن به وجود بیارید میتونید با معنویت بیشتر بهش دست یابید میتونید خودتون را در موقعیتی قرار بدید که مثلا تاتو ها و آویزهایی جاهایی از بدنتون میذارید که آدم دلش نمی خواد بدونه اصلا کجا هست. هر چقدر هم که پر مخاطره باشه. سریع ترین راه انجامش اگه پیش زمینه، فرهنگ، اعتقاد و منابع لازم را ندارید یا دسترسی به منبع ندارید، خشونت هست. اگه یه تفنگ روی سرتون بذارم من تو محل خلافکارها زندگی کردم و متمایز هستم. صفر تا ۱۰. تا چه حد؟ چقدر اطمینان دارم که شما به من جواب خواهید داد؟ ۱۰. چقدر عدم اطمینان؟ کی میدونه که قراره چه اتفاقی بیوفته؟ در نوع خودش هیجان انگیزه درست مثل رفتن به یک غار و انجام همه کارها از اونجا هست. تنوع مطلق و عدم اطمینان. و متمایز هم هست، نه؟ پس حاضرید حتی زندگیتان را به خاطرش به خطر بیندازید. این همان دلیلی هست که خشونت همیشه بوده و همیشه باقی خواهد ماند مگر اینکه با عنوان نوعی از موجودات زنده آگاهانه خودمان را تغییر بدهیم. حالا، شما میتونید میلیون تا کار انجام بدید تا متمایز بشید، ولی برای متمایز بودن، باید بی همتا و متفاوت باشید.
12:38 اون چیزی که ما واقعا احتیاج داریم اینه : ارتباط و عشق، نیاز چهارم. همه ما می خواهیمشون. خیلی از افراد به ارتباط داشتن قانع هستند چون عشق زیادی ترسناک هست. نمی خواهند که آسیب ببینند. کی تا حالا از رابطه ای صمیمانه لطمه خورده؟ بگید "من" (خنده) اگه دستت را بالا نبری یعنی شکرخوری های دیگه ای هم داری، بجنب. (خنده) و شما دوباره هم آسیب می بینید. آیا شما از این همه انرژی مثبت که میدم راضی نیستید؟ (خنده) ولی واقعیت این هست که ما بهش احتیاج داریم. میتونیم از طریق صمیمیت بهش برسیم از طریق روابط دوستانه، از طریق دعا کردن یا از طریق قدم زدن در طبیعت. اگه هیچ راه دیگه ای جواب نداد، به سگ بیارید پیش خودتون. گربه نگیرید، یه سگ بگیرید چون چون اگه ۲ دقیقه برید و برگردید، انگار که ۶ ماهه نبودید و وقتی دوباره ۵ دقیقه بعد برمی گردید، درسته؟ (خنده)
13:11 خوب این چهار نیاز اول بود که همه آدمها راهی برای به دست آوردنشون پیدا می کنند. حتی اگه به خودتون دروغ بگید، باید شخصیت های مجزایی داشته باشید ولی دو نیاز آخر به اسم -- ۴ نیاز اول به اسم نیازهای شخصیتی شناخته می شوند، اسمی که من بهشون میگم -- و دو نیاز آخر نیازهای روحی هستند. و اینجا هست که احساس رضایت مندی مطرح میشه. شما از چهار تای اول احساس رضایت نخواهید کرد. یه راه جایگزین پیدا می کنید ( سیگار کشیدن، الکل خوردن یا هرچی دیگه) تا به چهار تای اول برسید ولی دو تای آخر ---- شماره پنج: باید بزرگ بشید. همه، اینجا، جواب را میدانیم. اگه بزرگ نشید، چی هستید؟ اگه یک رابطه توسعه پیدا نکنه، اگه یه کسب و کار توسعه پیدا نکنه، اگه شما رشد نکنید، مهم نیست که چقدر پول دارید، یا چند تا دوست دارید، چند نفر دوستتون دارند و عاشقتون هستند، احساس جهنم می کنید. دلیلی که ما رشد می کنیم، به اعتقاد من، این هست که به چیزی ارزش ببخشیم.
13:48 چون نیاز ششم بخشش فراتر از حد خودمان هست. چون همه ما میدونیم که هر چقدر هم مسخره به نظر برسه راز زنده ماندن و زندگی کردن بخشش هست. همه ما میدونیم که زندگی حول من نمی چرخه حول ما میچرخه. این فرهنگ این موضوع را درک می کند. این سالن این موضوع را درک می کنه. و خیلی هیجان انگیزه. وقتی که نیکولاس میاد این بالا و راجع به کامپیوتر ۱۰۰ دلاریش حرف میزنه، هیجان انگیزترین و شوق آورترین چیز اینه که: اینجا یه نابغه هست ولی تازه بهش فرصت داده شده. میتونید متفاوت بودن اون رو احساس کنید و این زیباست. و این فرصت داده شده، میتونه روی دیگران هم تاثیر بذاره . روی زندگی خودمن زندگی من در ۱۱ سالگی تحت تاثیر قرار گرفت چون موقع جشن شکرگزاری، پول و غذایی نداشتیم -- ما نباید گشنه می موندیم ولی پدرم کاملا به هم ریخته بود. مامانم بهش بیشترفهموند که چقدر اوضاعش به هم ریخته و داغون هست. و یک نفر اومد دم در خونه و غذا آورده بود. پدرم سه تا تصمیم گرفت میدونم که گذرا بودند. تمرکز اصلیش این بود: " این خیرات هست معنیش چیه؟ من به درد نخور هستم. باید چی کار کنم؟ خانواده را باید به حال خودشون بذارم" که همین کار را هم کرد. اون زمان یکی از دردناک ترین تجربه های زندگی من بود. سه تصمیم من به من راه مختلفی را نشان داد. با خودم گفتم: " تمرکز کن: اونجا غذا هست" چقدر فیلسوفانه ، نه؟ (خنده)
14:43 دوم -- این همون چیزیه که زندگیم رو تغییر داد چیزی که از من یک انسان ساخت --- " هدیه و خیرات یکی دیگه. که حتی نمی دونم کی هست" پدرم همیشه می گفت " هیچ کی ککش هم نمی گزه" و حالا، یهویی، یک نفر که نمیشناختمش و هیچ درخواست متقابلی هم نداره، به خانواده ما غذا بخشیدند و هوای ما را داشتتند. باعث شد باور کنم که " معنای اینکه غریبه ها اهمیت می دهند، چیه؟" و باعث شد که من تصمیم بگیرم اگه غریبه ها به من و خانواده من اهمیت میدن، من هم به اونا اهمیت میدم. چی کار میتونم بکنم؟ میخوام کاری انجام بدم تا تغییری ایجاد بشه. خوب، وقتی ۱۷ سالم بود یه روز رفتم بیرون روزعید شکرگزاری بود.هدف من برای سالها این بود که به اندازه کافی پول داشته باشم تا غذای دو خانواده را تامین کنم لذت بخش ترین کاری که در عمرم انجام دادم، تاثیر گذار ترین کارم بود. سال بعد برای ۴ خانوار این کار را انجام داد به هیچ کی هم نگفتم چی کار داشتم میکردم سال بعد هشت. این کار را برای گرفتن امتیاز های تشویقی انجام نمی دادم ولی بعد از هشت تا فهمیدم ، لعنتی، به کمک احتیاج دارم. (خنده)
15:22 پس معلومه که رفتم و چی کار کردم؟ دوستانم را هم در این کار شریک کردم و شرکت هایی را ایجاد کردیم و حالا ۱۱ تا شرکت دارم که پایه گذارشون بودم و بعد از ۱۸ سال، می تونم با افتخار اعلام کنم که پارسال ما به ۲ میلیون نفر در ۳۵ کشور دنیا از طریق سازمان خودمان غذا دادیم، همه اش در دوران تعطیلات جشن ها بود: شکرگزاری، کریسمس (تشویق) در کشورهای مختلف دنیا. این تجربه عالیه (تشویق) ممنون. (تشویق) بهتون نمیگم تا پز بدم، بهتون میگم چون افتخار می کنم به انسانها ، چون همه از بخشیدن ذوق زده می شوند و وقتی فرصت تجربه اش را به دست میاورند، راجع بهش صحبت نمی کنند.
15:50 خوب در انتها، وقتم داره تموم میشه -- هدفی که شما را شکل میده همون تفاوتی هست که افراد مختلف با هم دارند. نیاز های همه ما یکسان هست ولی آیا شما یک شیفتۀ داشتن اطمینان هستید؟ این همون چیزیه که براتون بیشتر از همه می ارزه؟ یا عدم اطمینان؟ این آقا که اینجا هست ، مسلما شیفتۀ اطمینان نیست اگر همه اون غارها را نوردیده باشه. آیا انگیزه شما متمایز بودن هست یا عشق؟ همه ما به هر ۶ تای اینها نیاز داریم ولی هر نیازی که پیش برندۀ سیستم شما هست، شما را به جهت متفاوتی میکشونه. وقتی در یک مسیر خاصی حرکت میکنید باید مقصد یا سرنوشتی داشته باشید. قسمت دوم نقشه راه هست. بهش مثل یک سیستمِ عمل کننده نگاه کنید که بهتون میگه چه جوری بهش برسید. نقشه بعضی از آدمها اینه: من میخواهم جون آدمها را نجات بدم، حتی اگه به قیمت جون خودم باشه" و این افراد، آتش نشان ها هستند. برخی دیگه از آدمها: " من برای انجامش حاضرم آدم بکشم" آنها هم دارند سعی میکنند به همان احساس متمایز بودن برسند، درسته؟ اونها میخواهند که به شرافت خدا احترام بذارند یا به شرافت خانوادشون ولی نقشه راهشون متفاوته.
16:31 و ۷ عقیده متفاوت وجود داره که نمی توانم همشون را برشمارم چون وقت نمی کنم. آخرین قطعه :احساس" هست. یکی از قطعات نقشه راه که مثل زمان می ماند. به نظر بعضی ها زمان طولانی یعنی ۱۰۰ سال. برخی دیگه براشون سه ثانیه هست که من الان همینقدر وقت برام مونده فقط (خنده) و آخریش که یه بار گفتم؛ به عهده شما هست. اگه شما هدفی دارید، نقشه راه رسیدن بهش را هم دارید و بذارید بگم من نمی تونم از گوگل استفاده کنم چون عاشق مک(اپل) هستم و اونها هنوز درستش نکردند که روی مک خوب کار کنه-- خوب پس اگه از MapQuest استفاده می کنید -- چند نفرتون این اشتباه مرگبار را انجام دادید و از MapQuest استفاده کردید؟ (خنده) ازش استفاده می کنید و به مقصد نمی رسید. حالا تصور کنید اگه اعتققادات شما مانع رسیدن شما به هدفتان باشه، چی میشه؟ (خنده)
17:03 آخرین مورد "احساس" هست. حالا راجع به احساس این موضوع را بهتون میگم. ۶٫۰۰۰ تا احساس وجود داره که برای تک تکشون توی زبان انگلیسی کلمه معادل وجود داره که فقط یک نماد زبانی هست، خوب، که برای زبان های مختلف متفاوت هست. ولی اگر احساسات غالب شما --- اگر وقت بیشتری داشتم، من حدود ۲۰هزار یا هزار آدم داشتم که بهشون گفتم احساساتی که دارند تجربه می کنند را در طول یک هفته معمولی، بنویسند و بهشون تا اونجایی که میخواستند وقت دادم یک سمت احساسات انرژی بخش و سازنده شان را می نوشتند و سمت دیگه احساسات مخرب -- فکر می کنید این افراد، چند تا احساس تجربه کردند؟ کمتر از ۱۲تا و نصفشون همون احساس مزخرف بودن، بود. خوب پس پنج با شش تا احساس فوق العاده داشتند، درسته؟ انگار اونها احساس می کنند: " خوشحال، خوشحال، هیجان زده، لعنتی، مستاصل، مستاصل، درمانده، افسرده" چند نفرتون شخصی را میشناسید که هر چی پیش بیاد یه راهی برای ناراضی بودن و عصبانیت پیدا می کنه؟ چند نفر مشابه اینو میشناسید؟ (خنده) یا هر چی که پیش بیاد راهی برای شادی و هیجان پیدا می کنند چند نفر مشابه اینو میشناسید؟ بگید دیگه
17:51 وقتی فاجعه ۱۱سپتامبر اتفاق افتاد -- این آخرین مطلبم هست-- من توی هاوایی بودم حدود ۲٫۰۰۰ نفر از ۴ کشور دنیا اومده بودند. ترجمه همزمان به ۴ زبان مختلف برنامه ای که من به مدت یه هفته اجراش می کردم در جریان بود. شب قبلش به نام " کنترل احساسات" بود. بلند شدم و برنامه خاصی نداشتم و گفتم ما هممون از این اتیش بازی ها داشته ایم -- من کارهای تفریحی دیوونه باری انجام میدم-- و در انتها وایسادم -- یه نقشه ای از اینکه قراره چی بگم، داشتم ولی من هیچ وقت همون را نمی گم. و بعد یهویی برگشتم گفتم "افراد واقعا از کی شروع می کنند به زندگی کردن؟ وقتی با مرگ مواجه می شوند" و بعد کلی راجع به یه چیز صحبت کردم که اگه قرار نبود از این جزیره سالم برگردید، اگه ظرف ۹ روز از حالا قرار بود که بمیرید، با چه کسی تماس می گرفتید؟ چی می گفتید؟ چی کار می کردید؟ یه زن -- خوب این همون شبی بود که ۱۱ سپتامبر رخ داده بود -- یه زنی به سمینارها اومده بود که دوست پسر قبلیش دزدیده و کشته شده بود. و دوستش، دوست پسر جدیدش میخواست باهاش عروسی کنه ولی اون رد کرده بود
18:39 دوست پسرش گفته بود" اگه بذاری بری و به اون سمینار مزخرف هاوایی بری، رابطه ما برای همیشه تمومه" این هم جواب داده بود: " پس تمومه" . اون شب بعد از حرف های من، او با دوست پسرش تماس گرفت و براش -- داستان واقعیه -- در بالای برج تجارت جهانی، جایی که پسره کار می کرد، پیام گذاشته بود: " عزیزم، دوستت دارم ، فقط می خوام بدونی که دلم میخواد باهات ازدواج کنم. من خیلی احمق بودم". وقتی که دختره خواب بود، چون ساعت ۳ نصفه شب به وقت ما می شد، که دوست پسرش باهاش تماس گرفت از بالای برج: " عزیزم، نمیدونی که چقدر پیامت برای من می ارزه" "نمی دونم چطوری بهت بگم، ولی تو به من بزرگترین هدیه عمرم رو دادی چون من دارم می میرم" واون خانوم، این پیام را برای ما توی سالن پخش کرد. بعدا که رفته بود توی برنامه لری کینگ، لری بهش گفت " شما احتمالا تعجب می کنید که چطوری ممکنه این اتفاق دو بار بیفته " " فقط میتونم بگم که این حتما پیغامی از طرف خدا به شما بوده عزیزم از امروز به بعد، هر روز از تمام وجودتان مایه بذارید و به همه عشق بورزید. نذارید هیچ چیزی جلوگیر شما باشد" حرفاش که تموم شد یه مردی ایستاد و گفت" من پاکستانی هستم؛ من مسلمان هستم میخوام دستات رو بگیرم و بگم متاسفم ولی صادقانه بگم این مکافات دنیوی هست." بقیه حرفها رو نمی تونم بگم چون وقتم تموم شده (خنده) ۱۰ ثانیه (تشویق حاضرین)
19:48 ۱۰ ثانیه و تمام. میخوام به حق بقیه احترام بذارم. ۱۰ثانیه تمام چیزی که می تونم بگم اینه که اون مرد رو آوردم بالای صحنه به همراه یه مرد دیگه از نیویورک که توی برج تجارت جهانی کار می کرد، چون یه چیزی حدود ۲۰۰ نفر از نیویورک اومده بودند. بیشتر از ۵۰ نفر کل شرکتشان را از دست داده بودند، تمام دوستانشان، تک تک داشتند توی پالم پایلوت (پدر جد تبلت) اونا رو خط می زدند -- یک خانوم دلال سهام مالی که خیلی هم محکم مثل آهن بود ولی داشت زجه میزد ۳۰ نفر از دوستانش رو از لیست تماس هاش پاک کرد چون همشون مرده بودند و کاری که کردم این بود که به همه گفتم: " حالا میخواهید روی چی تمرکز کنید؟ معنای این فاجعه چی هست و می خواهیم چی کار کنیم؟"
20:13 کنترل گروه رو به دست گرفتم و توجهشون را جلب کردم به اینکه" اگه امروز کسی را از دست ندادید، تمرکزتون باید روی این باشه که چه جوری می تونید به یکی دیگه کمک کنید. افرادی هستند که -- یه زن بلند شد و از عصبانیت شروع کرد به داد و بیداد کردن و جیغ زدن. بعدا فهمیدم که که از نیویورک اومده ولی آمریکایی نیست هیچ کس رو اینجا نمی شناخت، بهش گفتم" تو همیشه اینقدر عصبانی میشی؟ جواب داد" بله". افراد گناهکار احساس گناه می کردند و افراد غمگین احساس غم. و بعد اون دو تا مرد را بردم روی صحنه وکاری کردم که خودم بهش مذاکره غیر مستقیم می گم. مردی یهودی با خانواده در مناطق اشغال شده، شخصی در نیویورک که اگه اون روز میرفت سرکار الان مرده بود و این مرد که میخواست تروریست باشه و خیلی واضح اعلام کرده بود و این اتحاد ایجاد شده فیلمش هم هست، که با کمال میل براتون میفرستم که بتونید با چشم خودتون ببینید که چه اتفاقی افتاد و تعریف شفاهی من را نشنوید، ولی نه تنها آن دو نفر با هم به سازگاری رسیدند اعتقادات و اخلاقیاتشان در دنیا را هم عوض کردند، و با همدیگه ، حدود ۴ سال هست که، از طریق مساجد و کنیسه ها ، برای گسترش این ایده که چطور به صلح برسیم، تلاش می کنند. و کتابی نوشت به نام جهاد من، راه صلح طلبی" خوب پس دگرگونی هم شدنیه.
21:01 من از شما دعوت می کنم که شبکه خودتان را بررسی کنید، شبکه ای که اینجا هست نیازها، اعتقادات، احساساتی که شما را کنترل می کنند، به دو دلیل: بتونید بیشتر از خودتون مایه بذارید، برای بخشیدن و همچنین به دست آوردن همه ما میخواهیم اینطوری باشیم ولی من تکیه ام روی بخشیدن هست زیرا این همون چیزی است که به شما احساس رضایت میده. و در مرحله دوم تا بتونید قدردانی کنید، نه تنها فقط بفهمید، خیلی عقلانی هم هست، که بیشتر ذهنیه -- بلکه قدردان چیزهایی که به دیگران انرژی می بخشه هم باشید این تنها راهی هست که دنیا تغییر میکنه. خدا نگه دار شما باشد. ممنونم. امیدوارم که براتون مفید بوده باشه. (تشویق)
