کلوپ های لندن

London's clubs

There were a lot of men's clubs in London a few years ago. Men went there and read their newspapers quietly, or drank or had meals with their friends.

All of these men's clubs had a lot of very good servants. At every club one of the servants was a doorman. Mr. Grace was the doorman of one of these clubs. He was fifty-five years old, and he had grey hair and a big grey moustache.

The telephone rang in his office at six o'clock in the evening, and a woman spoke to him. She said, 'Are you the doorman of the George Club?'

'Yes, I am,' Mr. Grace answered.

'Please give my husband a message,' the woman said.

'Your husband isn't at the club this evening,' Mr. Grace answered.

'But I haven't told you his name!' the woman said angrily.

'That isn't necessary,' Mr. Grace answered. 'No husband is ever at the club.

  

کلوپ های لندن

چندین سال قبل تعداد زیادی کلوپ مردانه در لندن وجود داشت. آقایان برای مطالعه‌ی روزنامه در آرامش، و نوشیدن و خوردن به همراه دوستانشان به آنجا می‌رفتند.

همه‌ی این کلوپ‌های مردانه خدمت‌کاران خیلی خوبی داشتند. یکی از خدمت‌کاران هر کلوپ دربان آن کلوپ بود. آقای گریس یکی از دربان‌های این کلوپ‌ها بود. او پنجاه‌وپنج سال داشت، و دارای مو و سبیل کلفت و سفیدی بود. در ساعت شش عصر تلفنش زنگ خورد، و یک زن با او صحبت کرد. او (آن زن) گفت: آیا شما دربان کلوپ جرج هستید؟

آقای گریس پاسخ داد: بله، من هستم.

آن زن گفت: لطفا یک پیغام به شوهر من بدهید.

آقای گریس پاسخ داد: شوهر شما امروز عصر در این کلوپ نیست.

زن با عصبانیت گفت: اما من اسم شوهرم را به شما نگفتم.

آقای گریس پاسخ داد: ضروری نیست، همیشه هیچ مرد زن‌داری در کلوپ نیست